Op een sfeervol en druk Wooldrik heeft NEO na een bizarre wedstrijd aan het kortste eind getrokken door de penalty’s net wat minder goed te nemen dan Concordia Wehl, dat zich daardoor handhaaft in de tweede klasse. In de eerste helft was NEO voortdurend de onderliggende partij tegen een tegenstander die veel professioneler oogde en zich beter leek te realiseren waar het om ging. Nadat de eerste gevaarlijke actie via Bjorn Tijhuis over de rechtervleugel ontstond en vlak daarna een goal van Bas Smits werd afgekeurd vanwege buitenspel grepen de gasten het initiatief. Eerst werd een hoekschop nog net overgekopt, maar na twintig minuten was het wel raak.
Een verre trap, nota ben na een afgeslagen NEO-aanval, werd opgepikt door Koen Berendsen die de bal goed controleerde en alleen voor Bob Peterman afrondde: 0-1. Nauwelijks vijf minuten later viel al de 0-2. Nadat Bob Peterman nog twee fraaie reddingen had verricht kon Niels Meijer vogelvrij inkoppen uit een hoekschop. Verdiend op dat moment en NEO leek geslagen.
NEO bleef erg stroperig spelen en kreeg bijna de 0-3 om de oren toen Berendsen net voorlangs schoot. Toch kwam de ploeg van van Holland, ietwat onverwacht, toch weer in de wedstrijd. Een handsbal werd bestraft met een penalty die door Stijn Baars keurig werd benut: 1-2
Na de pauze kwam NEO beter in de wedstrijd zonder dat er een hoog niveau gehaald werd. Toch was Concordia het eerst gevaarlijk. Uit een hoekschop werd de bal eerst van de lijn gehaald, de rebound prachtig verwerkt door Bob Peterman, waarna de derde poging hoog over werd geschoten.
NEO ging met de wissel van Twan Weghorst en later Stijn Hondebrink opportunistisch spelen. Dat leverde een aantal kansen op, waarvan het schot van Mauro Lohuis slechts rakelings overzeilde. De Concordia-defensie had een paar keer het geluk aan haar zijde door een aantal scrimmagesituaties goed te doorstaan.
Nadat een slippertje van Steven Zonder via een schot in het zijnet bijna werd afgestraft leek Concordia de voorsprong over de streep te kunnen trekken. Scheidsrechter Smeenk, waarover de meningen nogal verdeeld waren naderhand, interpreteerde het begrip blessuretijd wel erg ruim. Ruim een kwartier werd er bijgetrokken en daarin vielen de toeschouwers van de ene verbazing in de andere.
Na 97 minuten kwam NEO op gelijke hoogte. Een mooie vrije trap van Rick ten Tusscher kon niet goed verwerkt worden door de Concordia-goalie en Bas Smits tikte de rebound binnen: 2-2. Daarmee leek de verlenging een feit.
Niet dus, want een paar minuten later lag de bal op de stip voor het NEO-doel. Steven Zonder zou een tegenstander hebben vastgehouden. Na veel tumult schoot Meijer de strafschop onberispelijk binnen: 2-3. De koek was echter nog niet op, want bijna in de tegenaanval werd Tim Bijker onheus bejegend en ook nu vond Smeenk het strafschopwaardig. Bob Peterman schoot overtuigend de 3-3 tegen de touwen.
In de verlenging leek NEO de langere adem te hebben, met name in conditioneel opzicht. Het leverde echter maar een paar kleine kansen op en aan de andere kant moesten Rick ten Tusscher en Björn Tijhuis Concordia-kansen op het laatste moment verijdelen.
Na een vervelende blessure aan Concordia-kant en een tweede gele kaart voor Bas Smits was de koek eindelijk op en moesten strafschoppen de beslissing brengen.
NEO leek na een misser van de gasten de tweede klasse voor het grijpen te hebben, maar helaas werd de vijfde en later ook de achtste strafschop gekeerd door doelman Stijn Spikker. Euforie bij Concordia, diepe droefenis bij NEO dat ook in de herkansing helaas niet het beoogde resultaat kon boeken.
